Dziś Małgorzata Sadowska obchodzi swoje 56. urodziny. Choć dla wielu może to być dzień jak każdy inny, dla tych, którzy pamiętają jej niezapomniane występy na ekranie, to idealna okazja, by wrócić myślami do jednej z jej najbardziej ikonicznych ról – Struzikowej. Kiedy pojawiała się na ekranie, publiczność z miejsca zyskiwała sympatię do tej postaci, a także do samej aktorki, która potrafiła zagrać swoje role z niesamowitą autentycznością i lekkością.
Wielu z nas, szczególnie ci, którzy dorastali na przełomie lat 90. i początku XXI wieku, pamięta Struzikową – postać, która mimo swojego komicznego usposobienia, niosła ze sobą głębię. Była to kobieta, którą trudno było nie zauważyć – pełna życia, barwna i… nieco szalona. Jej relacje z innymi postaciami w serialu przesiąknięte były humorem, ale pod tą warstwą komedii kryły się także historie codziennych trosk i radości. Struzikowa była ucieleśnieniem zwykłej kobiety z sąsiedztwa, z którą widzowie mogli się identyfikować – niezależnie od tego, czy jej problemy dotyczyły rodziny, pracy, czy życia towarzyskiego. Jednak Małgorzata Sadowska nie była jedynie Struzikową. Jej kariera obejmuje znacznie więcej, a tajemnice jej aktorskiego warsztatu oraz kulisy życia zawodowego są fascynującym tematem dla każdego, kto interesuje się sztuką filmową i teatrem.
Czym tak naprawdę przyciągała nas Małgorzata Sadowska? Może to było coś więcej niż tylko jej talent? Może to była ta wyjątkowa charyzma, którą potrafiła przenieść z życia codziennego na ekran? Aktorka, która niejednokrotnie zaskakiwała widzów swoją wszechstronnością, nigdy nie bała się wyzwań. Wielokrotnie wcielała się w postaci, które na pierwszy rzut oka wydawały się błahe, ale które dzięki jej interpretacji stawały się pełnokrwiste, wielowymiarowe.
Co ciekawe, choć wielu kojarzy Sadowską głównie z telewizji, to jej korzenie sięgają teatru, gdzie miała okazję rozwijać swój warsztat i pracować nad różnorodnymi rolami. A teatr to miejsce, które wymaga od aktora czegoś więcej – pełnego zaangażowania, emocjonalnej prawdy i odwagi, by zmierzyć się z widzem na żywo. To tam Sadowska uczyła się sztuki balansowania między dramatem a komedią, co później przyniosło jej sukces na małym ekranie.
Ale kim tak naprawdę jest Małgorzata Sadowska poza światłami reflektorów? Co sprawia, że jej postaci są tak wiarygodne, a ona sama niezmiennie fascynuje widzów? Może to jej zdolność do obserwacji ludzkich emocji i zachowań? A może to fakt, że za każdą zagrana przez nią rolą kryje się kawałek jej własnej osobowości, który nie zawsze jesteśmy w stanie dostrzec od razu?
Z okazji jej 56. urodzin, pozostaje nam tylko życzyć, aby Małgorzata Sadowska nadal nas zaskakiwała i inspirowała swoimi przyszłymi rolami. Choć czas mija, to dla wielu z nas Struzikowa zawsze będzie tą postacią, która przypomina nam o prostocie życia i radości płynącej z małych rzeczy.
=====================================================================================================
Urodziła się 15 września 1968 roku w rodzinnym mieście Poli Negri, Lipnie. Jest aktorką teatralną, filmową i dubbingową.
W 1991 roku ukończyła studia na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W tym samym roku związała się z warszawskim Teatrem Polskim, w którym pracowała do 2010 roku. W latach 2011-2019 grała na deskach Teatru Zagłębia w Sosnowcu.
Na dużym ekranie pierwszy raz Małgorzatę Sadowską mogliśmy oglądać w 1991 roku, kiedy to zagrała obok Jana Nowickiego i Beaty Kawki w filmie „Panny i Wdowy” w reżyserii Janusza Zaorskiego, w tym samym roku powstał również serial o tej samej nazwie. Wspomniany Jan Nowicki, był odtwórcą głównej roli w filmie Marii Zmarz-Koczanowicz „Kraj Świata”, w którym aktorka zagrała w 1993 roku. Dwa lata później w 1995 roku obok Bogusława Lindy wystąpiła w filmie „Tato”. Niezapomnianą kreację Halinki Struzikowej a później Bocian w cyklu filmów i seriali Jacka Bromskiego „U Pana Boga w ogródku” (2007,2009) i „U Pana Boga za miedzą”(2009). Zagrała m.in. również u Jerzego Gruzy w filmie„40-latek. 20 lat później” (1993) i „Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja” (2002), u Olafa Lubaszenko w „Poranku kojota” (2001) i „Królu Przedmieścia” (2002), czy u Katarzyny Rosłaniec w filmie „Baby blues” (2012).
Małgorzata Sadowska to również aktorka serialowa, spotykamy ją w cyklu serialowym na „ Miłość nad rozlewiskiem” (2010) „Cisza nad rozlewiskiem” (2013-2014) i „Pensjonat nad rozlewiskiem” (2017-2018), w „Kryminalnych” (2004) w „Ojcu Mateuszu” (2011,2018) w „Prawie Agaty” (2012) i „Znakach” (2018). Od 2011 roku jest odtwórczynią roli Henryki Kazuń, kuzynki Lubiczów w serialu „Klan”. Grała również w „ Dziewczynach ze Lwowa”, w kolejnych odsłonach serialu (2015,2017,2018), a ostatnio również w serialu „M jak Miłość” (2021).
W 2011 roku podkładała głos pod postać Marii Luizy La Valette w „Wiedźminie 2: Zabójcy królów”, grze komputerowej, która powstała na podstawie książek Andrzeja Sapkowskiego, a reżyserowana była przez Adama Badowskiego.
Wybrana Filmografia
- 1991 – „Panny i wdowy” reż. Janusz Zaorski
- 1992 – „Kawalerskie życie na obczyźnie” reż. Andrzej Barański
- 1993 – „Kraj świata” reż. Maria Zmarz-Koczanowicz
- 1993 – „Dwa księżyce” reż. Andrzej Barański
- 1993 – „40-latek. 20 lat później” reż. Jerzy Gruza
- 1995 – „Tato” reż. Maciej Ślesicki
- 1995 – „Sukces…” reż. Krzysztof Gruber (serial)
- 1997 – „Pułapka” reż. Adek Drabiński
- 1999 – „4 W 1” reż. Wenanty Nosul
- 2001 – „Poranek kojota” reż. Olaf Lubaszenko
- 2001 – „Pas de deux” reż. Kinga Lewińska
- 2001 – „Marzenia do spełnienia” (serial)
- 2002 – „Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja” reż. Jerzy Gruza
- 2002 – „Święta wojna” (serial)
- 2002 – „Król przedmieścia” reż. Olaf Lubaszenko (serial)
- 2002-2010 – „Samo życie” (serial)
- 2004 – „Kryminalni” (serial)
- 2007 – „U Pana Boga w ogródku” reż. Jacek Bromski
- 2007 – „U Pana Boga w ogródku” reż. Jacek Bromski (serial)
- 2008-2010 – „Barwy szczęścia” (serial)
- 2009 – „U Pana Boga za miedzą” reż. Jacek Bromski
- 2009 – „U Pana Boga w ogródku” reż. Jacek Bromski (serial)
- 2009 – „Siostry” reż. Wojciech Nowak (serial)
- 2010 – „Na dobre i na złe” (serial)
- 2010 – „Miłość nad rozlewiskiem” reż. Adek Drabiński (serial)
- 2010 – „Matka Teresa od kotów” reż. Paweł Sala
- 2011,2018 – „Ojciec Mateusz” (serial)
- 2011-2021 – „Klan” (serial)
- 2011-2013 – „Pierwsza miłość” (serial)
- 2012 – „Baby blues” reż. Katarzyna Rosłaniec
- 2012 – „Prawo Agaty” (serial)
- 2010 – „Anna German” (serial)
- 2012 – „Taniec śmierci. Sceny z Powstania Warszawskiego” reż. Leszek Wosiewicz
- 2013-2014 – „Cisza nad rozlewiskiem” reż. Adek Drabiński (serial)
- 2015 – „Żyć nie umierać” reż. Maciej Migas
- 2015,2017,2018 – „Dziewczyny ze Lwowa” (serial)
- 2017 – „Na układy nie ma rady” reż. Christoph Rurka
- 2017-2018 – „Pensjonat nad rozlewiskiem” reż. Adek Drabiński (serial)
- 2018 – „Znaki” (serial)
- 2021 – „M jak miłość” (serial)