„Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem, prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte.”
– ten cytat z poetyckiej pieśni Gałczyńskiego na zawsze zapisał się w sercach Polaków jako symbol męstwa, honoru i bezinteresownej ofiary w imię Ojczyzny.

Westerplatte – pierwsza iskra ognia wojny

1 września 1939 roku, o godzinie 4:45, pancernik „Schleswig-Holstein” otworzył ogień na polską placówkę wojskową na Westerplatte – półwyspie w Gdańsku. Był to pierwszy akt agresji hitlerowskich Niemiec, który rozpoczął II wojnę światową. Przeciwko przeważającym siłom niemieckim – blisko 180 polskich żołnierzy – stanęło do nierównej walki.

Siedem dni chwały

Mimo że Niemcy spodziewali się zdobyć placówkę w kilka godzin, obrońcy Westerplatte utrzymali się aż siedem dni. Bez wsparcia, pod ciągłym ostrzałem artyleryjskim, walczyli z honorem, z odwagą, która poruszyła cały świat.

Dowódcą placówki był major Henryk Sucharski, którego nazwisko do dziś przywołuje wzruszenie i dumę.

Westerplatte

Dlaczego Westerplatte stało się symbolem?

To nie była największa bitwa II wojny. Nie zakończyła się zwycięstwem militarnym. A jednak Westerplatte stało się mitem założycielskim oporu. Dlaczego?

Bo symbolizuje:

• Odwagę mimo niemożliwości zwycięstwa,

• Honor ponad wszystko,

• Ofiarę w imię wolności.

Pieśń, która wzrusza do łez

Wiersz Gałczyńskiego nie opisuje strategii ani statystyk. On mówi o człowieczeństwie. O chwili, gdy żołnierze wiedzieli, że idą na śmierć – ale szli spokojnie, dumnie, “prosto do nieba czwórkami”. To poezja nie tylko o wojnie – ale o duszy narodu.

Westerplatte dziś – miejsce pamięci i zadumy

Dziś Westerplatte to pomnik. To muzeum. To lekcja historii, której nie wolno zapomnieć. Co roku 1 września Polacy zatrzymują się w ciszy – by uczcić pamięć tych, którzy zginęli jako pierwsi.

Mówi się, że „każdy Polak ma swoje Westerplatte” – coś, czego musi bronić, nawet jeśli cały świat