20 września 1944 r. w Powstaniu Warszawskim ginie 12-letni kapral Witold Modelski ps. “Warszawiak”. Najmłodszy Powstaniec Warszawski odznaczony Krzyżem Walecznych.
Witold Modelski – Najmłodszy Bohater Powstania Warszawskiego
Witold Modelski, ps. “Warszawiak”, urodził się w 1932 roku w Warszawie. Był dzieckiem pełnym energii, ciekawości świata i patriotyzmu. Choć był najmłodszy z rodzeństwa, od samego początku wyróżniał się odwagą i determinacją, by bronić swojej ojczyzny. Jego młode życie zostało tragicznie przerwane w jednym z najkrwawszych momentów historii Polski – podczas Powstania Warszawskiego.
Witold miał zaledwie 12 lat, gdy wybuchło Powstanie Warszawskie, ale jego młody wiek nie przeszkodził mu w podjęciu walki o wolność swojej ukochanej stolicy. Dołączył do grupy łączników, gdzie jego rola była kluczowa – przenoszenie meldunków i rozkazów między oddziałami walczącymi w różnych częściach miasta. Wydawało się, że Warszawiak, jak go nazywano, miał w sobie coś niezwykłego. Był ubrany jak prawdziwy żołnierz: nosił francuski hełm, żołnierski mundur, a za pasem granat ręczny. Niezwykłe dla tak młodego chłopca było również to, że sam zdobył swoją broń, wyciągając ją niemalże spod czołgu. Jego nieustraszoność sprawiała, że stał się legendą wśród starszych żołnierzy.
Witold był pełen inicjatywy i nieustannie gotowy do działania. W najtrudniejszych momentach, kiedy dorośli żołnierze wstrzymywali się przed wykonaniem zadania, on zgłaszał się na ochotnika. W szczególności wyróżniał się w najbardziej niebezpiecznych sytuacjach, kiedy trzeba było dostarczyć meldunki przez strefy objęte huraganowym ogniem. Tam, gdzie nikt inny nie odważył się iść, Warszawiak biegł bez wahania.
Nieustraszoność w Oczach Młodzieńca
W trakcie obrony Warszawy, Witold wykazywał się niesamowitą determinacją. W pewnym momencie Powstania, gdy sytuacja na froncie była już dramatyczna, Warszawiak zdołał wyrwać się z zasadzki niemieckiego czołgu, zdobywając przy tym broń. Żołnierze, którzy byli świadkami tego wydarzenia, mówili o nim z pełnym uznaniem. Był niezwykłym żołnierzem, pomimo swojego młodego wieku. „Sam zdobył dla siebie broń, wynosząc ją prawie spod czołgu” – wspominali jego towarzysze broni.
Jego zapał i heroizm sprawiły, że żołnierze traktowali go nie jak dziecko, ale jak równego sobie, dorosłego bojownika. Pomimo młodego wieku, był pełen powagi i odwagi. W obliczu zagrożenia nie cofał się, a wręcz przeciwnie – szedł naprzód, gotów do podjęcia każdego wyzwania.
W czasie jednego z najcięższych starć, Witold brał udział w obronie budynków przy ulicy Wilanowskiej. Niemiecki atak był zmasowany, a sytuacja na froncie wydawała się niemal beznadziejna. To właśnie w tym momencie Warszawiak po raz ostatni chwycił za broń. Obrona była intensywna, kule świstały wokół, a Witold, mimo przeważających sił wroga, nie ustąpił. Zginął, broniąc budynków nr 10 i 6 przy ulicy Wilanowskiej – w ostatnim boju, który stał się jego heroiczną, choć tragiczną spuścizną.
Żal Matki i Bohaterska Walka o Pamięć
Po upadku Powstania, Warszawa legła w gruzach. Miasto, które niegdyś tętniło życiem, zostało zmienione w rumowisko. Tysiące żołnierzy i cywilów zginęło w walce o wolność. Wśród nich był także Witold Modelski, którego śmierć była wielkim ciosem nie tylko dla jego towarzyszy broni, ale przede wszystkim dla jego matki.
Matka Witolda, która po zakończeniu wojny rozpoczęła poszukiwania swojego syna, doświadczyła ogromnego bólu. Nie wiedziała, gdzie dokładnie zginął jej syn ani gdzie został pochowany. Dopiero z pomocą sanitariuszek z Polskiego Czerwonego Krzyża udało się jej odnaleźć ciało Witolda podczas ekshumacji żołnierzy Powstania na Górnym Czerniakowie. To, co nastąpiło potem, było aktem cichego heroizmu matki. W nocy, pod osłoną ciemności, przewiozła ciało swojego syna na Powązki, gdzie pochowała go przy murze cmentarnym. Był to moment pełen smutku, ale również miłości i oddania. Sama matka, nie mogąc znieść myśli o losie swojego dziecka, postanowiła osobiście zadbać o jego ostatnie miejsce spoczynku.
Dopiero kilka lat później, ciało Witolda zostało przeniesione do kwatery żołnierzy i sanitariuszek z batalionu „Parasol”. Jego grób stał się miejscem pamięci nie tylko dla rodziny, ale również dla wszystkich, którzy oddali życie w walce o wolną Polskę. Dziś, grób Witolda jest symbolem heroizmu młodych ludzi, którzy, mimo swojego wieku, stanęli do walki o wolność i godność narodu.
Bohaterstwo na Wieki
Witold Modelski, mimo swojego młodego wieku, zapisał się na kartach historii Polski jako jeden z najmłodszych bohaterów Powstania Warszawskiego. Jego odwaga, determinacja i poświęcenie sprawiają, że jest postacią, której nie można zapomnieć. Historia „Warszawiaka” to nie tylko opowieść o młodym chłopcu, który zginął w walce, ale także o sile i determinacji narodu, który nigdy nie zapomniał o swoich bohaterach.
Dziś, gdy patrzymy na grób Witolda, wspominamy nie tylko jego, ale również wszystkich tych, którzy oddali swoje życie w walce o wolność. Ich ofiara była ogromna, ale dzięki nim Polska mogła powstać z gruzów i odrodzić się jako wolny kraj.
Ciało Witolda spoczywa dziś wśród innych bohaterów Powstania, a jego postać jest przypomnieniem o tym, że wolność nigdy nie była łatwa do zdobycia. Historia „Warszawiaka” to wzór dla kolejnych pokoleń, dowód na to, że odwaga i miłość do ojczyzny nie znają granic wieku ani przeszkód, których nie można pokonać.
Witold Modelski pseudonim Warszawiak
